Krótka historia Villandry
Wybudowany około roku 1536 Zamek Villandry stanowi jedną z ostatnich wielkich budowli zamkowych wzniesionych na brzegach Loary w czasach renesansu. Aby móc wybudować nowy zamek, Jean le Breton pełniący funkcję Ministra Finansów króla Franciszka I – zburzył starą dwunastowieczną fortecę, z której do naszych czasów przetrwały jedynie fundamenty i donżon. W dniu 4 lipca 1189 r. w fortecy podpisany został „Pokój z Colombiers” (nazwa miejscowości Villandry angielski Henryk II Plantagenet uznał swoją podległość wobec króla Francji Filipa Augusta. w okresie Średniowiecza), w którym król Jean le Breton częściowo nadzorował również w imieniu Korony Francuskiej budowę zamku Chambord, którego miniaturową replikę o nazwie Villesavin wybudował także w Villandry.
Potomkowie Jeana le Breton zachowali Villandry do roku 1754, gdy zamek przeszedł v Castellane, ambasadora królewskiego pochodzącego z bardzo zacnej rodziny prowansalskiej. Markiz w ręce markiza de nakazał budowę dodatków w stylu klasycznym, które mogą Państwo podziwiać z obu stron przedniego dziedzińca. Zmienił wnętrza zamku, dostosowując je do standardów XVIII wieku.
W XIX. wieku następują kolejne zmiany: tradycyjny ogród zostaje zlikwidowany i zastąpiony parkiem w stylu angielskim wokół zamku. W roku 1906 zamek kupuje Joachim Carvallo. Porzuca obiecującą karierę naukową u boku profesora Richet (laureata nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w roku 1913) i poświęca się Villandry. Najpierw odnawia zamek, następnie pragnie przywrócić renesansowe ogrody. Stosuje w tym celu źródła literackie: studiuje Najznakomitsze budowle Francji, dzieło XVI-wiecznego architekta J. Androuet du Cerceau, opisujące organizację ogrodów we Francji w epoce renesansu. Joachim uzupełnia tę lekturę badaniami archeologicznymi, które ujawniają pozostałości dawnego ogrodu w stylu francuskim. Dzięki połączeniu tych dwóch źródeł udaje mu się przywrócić ogrody do stanu, jaki można dziś podziwiać.
Ogród dekoracyjny (ogrody miłości)
Znajduje się on za warzywnikiem i stanowi przedłużenie salonów zamkowych. Aby podziwiać całość, najlepiej wejść na taras widokowy. Widać stamtąd tuż obok cztery kwadraty tworzące ogrody miłości.
,,Miłość czułą”: symbolizują serca rozdzielone niewielkimi płomieniami. W środku pojawiają się maski balowe;
,,Miłość paryska”: również serca, ale tym razem targane namiętnością i układające się w farandole, co przywołuje na myśl taniec;
,,Miłość niestała”: gdzie w rogach znajdują się cztery wachlarze, skrzydła motyli i, na środku, liściki miłosne, które symbolizują lekkość uczuć;
,,Miłość tragiczna”: przedstawiają ostrza sztyletu i szpad wykorzystywanych podczas pojedynków między rywalami w miłości. Posadzone w ogrodzie kwiaty mają barwę czerwoną i symbolizują przelaną krew.
Po lewej stronie w środku można zauważyć krzyż maltański, po prawej stronie langwedocki, a po lewej kraju Basków. Z kolei wzdłuż fos przedstawiono stylizowane lilie.
Po drugiej stronie kanału mieście się ,,drugi salon”, również obsadzony bukszpanem, nawiązujący symbolicznie do muzyki. Przedstawiono również liry, stylizowane nuty i kandelabry oświetlające partycje.
Warzywniak
Między zamkiem a miasteczkiem mieści się renesansowy warzywnik, złożony z dziewięciu kwadratów identycznej wielkości, zawierających różne motywy geometryczne. Kwadraty obsadzono różnokolorowymi warzywami (błękit porów, czerwień kapusty i buraków, zieleń jadeitowa naci marchewki), by wywołać wrażenie wielokolorowej szachownicy. Historia warzywnika sięga średniowiecza. Mnisi w opactwach uprawiali warzywa w ogródkach o formach geometrycznych, w szczególności w kształcie krzyża. Pnące róże posadzone geometrycznie symbolizują mnichów skopujących swe grządki. Drugi wpływ pochodził z Włoch i wniósł do mnisiego warzywnika elementy dekoracyjne: fontanny, altany i grządki kwiatowe. XVI-wieczni ogrodnicy francuscy połączyli te dwa źródła inspiracji, zakonne i włoskie. Nazwali ten ogród dekoracyjnym warzywnikiem.
Skomentuj