Spontaniczne wyjazdy to nasza specjalność. Pomysły mamy często szalone, ale nikt nie jest w stanie nas powstrzymać przed ich realizacją. Tak było i tym razem. Postawiliśmy na słoneczne Włochy i lato witaliśmy nad Gardą. O miejscówce słyszeliśmy wiele. Podobno to świetne miejsce dla miłośników dwóch kółek i że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Postanowiliśmy to sprawdzić. Nasz plan – okrążenie jeziora. Start w Riva del Garda, bardzo malowniczej miejscowości położonej nad północnym brzegiem jeziora. Skupiliśmy się na zwiedzaniu wybrzeża. Naszą uwagę przykuło Malcesine, popularny kurort wypoczynkowy. Niewielki port i przystań dla jachtów okazały się idealnym miejscem na krótką przerwę. Popijając sok ze świeżo wyciśniętych owoców, mogliśmy podziwiać Zamek Scaligerich, który wznosi się na niewysokim, skalistym przylądku, wcinającym się w wody jeziora. Trasa bardzo przyjemna. Płasko, tempo dobre a widoki tak piękne, że głowa mała.
Po przejechaniu 45 kilometrów dotarliśmy to Peschiera del Garda. Wow! Turkusowy kolor wody był naprawdę niesamowity! Zdjęcia cykałam jak szalona. Kolejne 10 kilometrów i już byliśmy w Sirmione, które porównywane jest do naszego polskiego Helu. Oprócz tego, że obydwa miasta leżą na cyplu i są oblegane przez turystów, nie znaleźliśmy innych podobieństw.
Im bardziej na zachód tym wzniesienia rosły i górki dawały się we znaki. Mapa i rowerowa nawigacja nie pozostawiały złudzeń. Będzie ogień! Pogoda również nie odpuszczała. Przypomniała nam się wówczas nasza zeszłoroczna wyprawa rowerowa, kiedy to kręciliśmy kilometry z Barcelony do Rzymu. Słońce prażyło wówczas niemiłosiernie a rowery odmawiały posłuszeństwa (mowa o Toskanii, która wycisnęła z nas siódme poty).
Dzielnie jechaliśmy dalej z małą przerwą w McDonaldzie. Wiemy, to nie zdrowe, ale za to jakie pyszne 😉 Zresztą, potrzebowaliśmy zastrzyku dużej dawki węglowodanów i zimnej coli z lodem, która szybko ugasiłaby nasze pragnienie. Deficyt wody w bidonach, zbliżające się dużymi krokami górki i jeszcze prawie 50 kilometrów do hotelu – to wszystko nie napawało optymizmem.
Droga po zachodniej stronie wybrzeża w wielu miejscach jest wykuta w skale. Góry, górki i cała masa tuneli. Jedne bardziej komfortowe, inne trochę mniej. Najgorzej było w tych nieoświetlonych i wąskich (pomimo drogi dwupasmowej samochody mijały się na lusterka). Jak na złość padło mi jeszcze przednie oświetlenie w rowerze i nie widziałam dosłownie nic. Czułam się kret. Przejazd takim kilkuset metrowym wąskim tunelem nie był przyjemny. Na pierwszym możliwym postoju wyciągnęłam z sakwy wszystkie kolorowe i świecące opaski oraz odblaski. Rower wyglądał jak kiczowata choinka, ale w końcu bezpieczeństwo najważniejsze. Robiło się już ciemno i widoczność na drodze była dla nas priorytetem. On jechał z tyłu, bo był lepiej oświetlony, ja przodem, w niektórych miejscach zupełnie na oślep. Dopiero po przejechaniu kilku takich długich tuneli nasze zmysły się wyostrzyły i nie reagowaliśmy już z przerażeniem na każdy nadjeżdżający samochód.
W końcu udało się dotrzeć do nowej ścieżki rowerowej. Zakończenie jej budowy jest planowane dopiero na 2021 rok, ale już dziś otrzymała miano najpiękniejszej i najbardziej spektakularnej drogi rowerowej świata. Zgadzamy się w 120%. Wprawdzie liczy dopiero kilka kilometrów, ale przejechanie nawet tak krótkiego odcinka sprawia ogrom przyjemności. Trasa ma swój początek w mieście Limone sul Garda. Widoki niesamowite i zapierające dech w piersiach. Niestety wszystko co dobre szybko się kończy. Musieliśmy jeszcze zmierzyć się z kilkoma tunelami (na szczęście już z górki). Po dojechaniu do końca nowej ścieżki rowerowej przerzuciliśmy rowery na drogę (mamy w tym wprawę) i ruszyliśmy dalej.
W hotelu byliśmy wieczorem. Wino na tarasie, pizza na wynos i film na Netflixie. To była bardzo przyjemna sobota. Szkoda tylko, że następnego dnia musieliśmy wracać do domu. Widzimy się za rok!
Skomentuj